Hola!

Vannacht was dan toch echt onze laatste nacht in Guatemala en dat is wel een heel raar idee. Nadat we ontbeten hadden gingen we nog even Antigua in om wat souvenirtjes te kopen, het was weer feest in de stad want er was een soort optocht. Op de terugweg hebben we bagels opgehaald bij de bagelbarn en die gingen we in het hostel opeten voordat we naar het vliegveld gingen.

Toen we de broodjes op hadden was het moment aangebroken dat we afscheid moesten nemen van Petra. Zij ging niet mee naar het vliegveld omdat ze nog moest werken in Antigua. Ik vond haar echt een superleuke plaatselijke begeleidster en ze was ook echt een deel van de groep geworden. Door Petra was de reis ook wel echt een succes want zij had alles super goed geregeld en wanneer er een probleem was had Petra altijd meteen weer een oplossing gevonden.

Nadat we afscheid van haar hadden genomen moesten we dan toch echt de bus in stappen die ons naar het vliegveld zou brengen. Nadat we onze koffers hadden afgegeven en door de douane waren gegaan konden we vrij snel het vliegtuig in stappen. In het vliegtuig zat ik langs Kim en doordat we bij de nooduitgang zaten hadden we echt superveel plek. We vlogen eerst naar El Salvador, daar hadden we een tussenstop van 2 uur maar we gingen wel weer precies hetzelfde vliegtuig in en we hadden dus ook weer dezelfde plekken :). Vanuit El Salvador vlogen we naar Madrid en dat duurde 11 uur maar ik vond het echt heel snel gaan.

Op Madrid hadden we een tussenstop van 5 uur en we hadden daar nog een laatste evaluatie maar dit keer schriftelijk. Daarna vlogen we dan toch echt naar Amsterdam.

Het was een heel raar gevoel om weer in Nederland te zijn, toen we geland waren op schiphol besefte ik me wel dat onze expeditie nu toch echt bijna voorbij was. Toen we al onze koffers van de band hadden gehaald moesten we afscheid nemen van elkaar. Onze expeditie was nu toch echt tot een einde gekomen. Ik vond het echt heel moeilijk om ascheid te nemen van de groep en van onze expeditiebegeleiders. Het was een heel mooi moment omdat ik me nu pas echt realiseerde dat we echt een band met elkaar hadden gekregen maar het was ook een verschrikkelijk moment omdat ik niet wilde dat het afgelopen was.

Na een laatste groepsknuffel liepen we samen door de deuren van de terminal en daar stonden al onze ouders. Het was wel heel fijn om mijn familie weer te zien en ik had wel echt het gevoel dat het een hele geslaagde expeditie was!

x Roos